Łańcuchy typu `string`

1. Wprowadzenie

std::string to klasa z biblioteki standardowej C++ (nagłówek <string>).
Służy do reprezentacji i manipulacji łańcuchami znaków.
Jest wygodniejszy i bezpieczniejszy niż C-napisy (char[]), bo automatycznie zarządza pamięcią.

2. Deklaracja i inicjalizacja

3. Podstawowe operacje

3.1. Łączenie (konkatenacja)

3.2. Dodawanie znaku

3.3. Dostęp do znaku

4. Właściwości i metody

4.1. Długość

4.2. Sprawdzanie pustego napisu

4.3. Czyszczenie

5. Wczytywanie i wypisywanie

5.1. Wczytywanie bez spacji

5.2. Wczytywanie całej linii

6. Porównywanie łańcuchów

7. Operacje na podłańcuchach

7.1. Wyciąganie fragmentu

7.2. Szukanie

7.3. Zamiana

7.4. Usuwanie

8. Iteracja po stringu

Klasyczny `for`

Pętla `foreach`

9. Konwersje

9.1. String → liczba

9.2. Liczba → string

10. Typowe błędy i dobre praktyki

Nie używaj == do porównywania C-napisów (char[]), ale do std::string już tak.
std::string automatycznie zarządza pamięcią → nie trzeba się martwić o new/delete.
Do dużych operacji na tekście warto używać referencji (&) w funkcjach, aby uniknąć kopiowania.

11. `string` vs. C-napisy

Cecha	`std::string`	C-napis (`char[]`)
Bezpieczeństwo	automatyczne zarządzanie pamięcią	łatwo o błędy (przekroczenie tablicy, brak `'\0'`)
Funkcje	wbudowane metody (`size()`, `find()`, `substr()`)	potrzeba `<cstring>`
Łatwość użycia	intuicyjny, przypisania i `+` działają naturalnie	wymaga ręcznego kopiowania i łączenia
Elastyczność	dynamicznie zmienia rozmiar	rozmiar stały lub wymaga alokacji dynamicznej
Porównywanie	`==`, `<`, `>` działają od razu	trzeba używać `strcmp`